Page 6 - Ο εραστής, η μέλισσα κι ένα μικρούλι «αχ»

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ

μού «... και τι θέλεις τώρα να σου πω εγώ!» συνέχισε πιο δυ-
νατά ανάμεσα σε παρατεταμένες παύσεις. «Καλά, θα σε
στρώσω άλλη ώρα, να πεις στον κολλητό σου ότι θα πάω για
τη δουλειά στο γυαλοπωλείο, άμα με θέλουνε... δεν μπορώ,
ρε άνθρωπε, γαμώ τις ξένες γλώσσες μου... μου μιλάνε και
δεν καταλαβαίνω! ... Ούτε αύριο; ... Μπα; ... Κλείσε τώρα, με
κοιτάνε! ... ΜΕ ΚΟΙΤΑΝΕ ΛΕΩ! ... Θα σε πάρω εγώ, σε μι-
σή ώρα τελειώνω... Τι θα πει “δεν μπορώ μετά τις τρεις”! ...
Η Ελεονόρα ξέρει και κρατάει ημερολόγιο και να προσέχεις!
... Α, δεν σε νοιάζει τώρα! ... Να πας! Να πας και να μη γυρί-
σεις! ... Ναι... καλό πουτανάκι είναι κι αυτή! ... Τι θα πει ότι θα
κάνεις πως δεν μ’ άκουσες! ... Δεν έχω πρόβλημα, θα το ξανα-
πώ: ΠΟΥ-ΤΑ-ΝΑ-ΚΙ! ... Ε, άι σιχτίρ! Άι σιχτίρ είπα!» τόνισε
κι έκλεισε το τηλεφώνημά της δυναμικά.
Τέσσερις κοπέλες Γιαπωνέζες που στέκονταν μπροστά
της συγκατάνεψαν θετικά, χαμογελώντας για το ενδιαφέρον
που παρουσιάζει η ελληνική γλώσσα εν συγκρίσει με τη δι-
κή τους.
«Πούτα νάκι! Πουτανάκι!» επανέλαβαν οι δύο τραγουδι-
στά.
«Α-άε σίχτιρ!» συμπλήρωσαν οι άλλες δυο με σχετική δυ-
σκολία.

% % %

Η κυρα-Παναγιώτα βαριαναστέναξε και τράβηξε την κουρ-
τίνα στο παράθυρο. Σήμερα ξαπόστειλε και τα τρία ραντεβού
της. Αισθανόταν μια πολύ περίεργη ένταση. Ένα βουητό ενο-
χλούσε υπόκωφα τα αυτιά της. Οι πελάτισσες έφυγαν όλες δυ-
σαρεστημένες αλλά δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί με τίποτα
στο φλιτζάνι, «αύριο ξανά μεροκάματο», μουρμούρισε χαιρε-
τώντας την τελευταία, «τι να σου πω, βρε κοπέλα μου, με τέ-

12