Page 3 - «Οι κόρες της ανάγκης» - Τζίνα Ψάρρη - Άνεμος Εκδοτική

1

Η πραγματική φθορά του χρόνου είναι απρόβλεπτη. Ιδιό-
τροπη και ακανόνιστη. Αφήνει άθικτα μερικά σημεία, πλήττο-
ντας σοβαρά κάποια άλλα. Ασύμμετρες ξεθωριασμένες λωρί-
δες εκεί που χτυπά ο ήλιος, η ζέστη ή το κρύο. Αναμνήσεις που
χάνονται κι άλλες που διατηρούνται. Το κορμί χάνει τη ζωηρά-
δα του· η καρδιά, πάλι, όχι. Μια χειρουργική διαδικασία απο-
συναρμολόγησης, που πρέπει όμως να οδηγήσει σε μοντάρισμα
απ’ την αρχή.
Ανέβαινα με το λεωφορείο προς τα βόρεια, ταλαντευόμενη
νυσταγμένα μπρος πίσω, και χάζευα τους υγρούς δρόμους απ’
το παράθυρο. Η κούραση βάραινε τους ώμους μου. Το μυα-
λό μου έπαιρνε αργές ξεπαγιασμένες στροφές και αποζητού-
σε ένα ζεστό μπάνιο κι ένα μαλακό κρεβάτι. Όταν μπήκα στο
σπίτι, ξυλιασμένη απ’ το περπάτημα κάτω από καταρρακτώδη
βροχή, η Φένια με περίμενε με μάτια γουρλωμένα από την έκ-
πληξη, λες κι έβλεπε πάπια να έχει ξεβραστεί στο σαλόνι πα-
ρασυρμένη από την ορμή των νερών στους δρόμους. Είναι στ’
αλήθεια πολύ παράξενο ν’ ανακαλύπτεις πως το παρόν εμπερι-
έχει ένα τόσο λαμπερό θραύσμα παρελθόντος, φθαρμένο σί-
γουρα, αλλά όχι κατεστραμμένο. Μόλις την αντίκρισα, θυμή-
θηκα ότι με περίμενε και είχα αργήσει απελπιστικά. Όσο εγώ
ζούσα μέσα στην παγωνιά, η Φένια απολάμβανε τον καυτό
ήλιο του Μαυρίκιου. Είχε επιστρέψει μαυρισμένη και με εξο-

9