Page 13 - Ζεστό ψωμί και κόκκινη κορδέλα - Αναστασία Κορινθίου-Δικαία Μαραβέλια - Άνεμος Εκδοτική

ΖΕΣΤΟ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΟΡΔΕΛΑ

άγνωστη, μόνη. Τον όρκο, τότε στη Σύμη, νιώθει ότι
δεν τον αθέτησε, όμως.
Διάσημη δεν έγινα ποτέ Χρουσώ μου, άρα σε εσέ-
να, τουλάχιστον ψέματα δεν είπα ακριβή μου φίλη!
«Αλμήνα, θα πάμε για ένα ποτάκι, έρχεσαι;»
Σηκώνει το κεφάλι και δυο κορίτσια από το μπαλέ-
το την κοιτούν με έναν τρόπο που σιχαίνεται. Το ξέ-
ρει αυτό το βλέμμα, το έχει δει και το έχει αφήσει να
τη μαγαρίσει εκατό φορές. Είναι το βλέμμα «σε λυπά-
μαι», «είσαι ένα τίποτα», «πάρε δυο ψίχουλα» από εν-
διαφέρον μου, να σου βρίσκονται, πρόχειρα και δα-
νεικά.
«Τα ψίχουλα είναι για τα περιστέρια στο Σύνταγ-
μα», μουρμουρίζει.
«Τι είπες;»
«Είπα... μια άλλη φορά».
Σκύβει το κεφάλι και σκαλίζει το κινητό της. Τα κο-
ρίτσια βγαίνουν έξω στη ζέστη, λέγοντας φωναχτά
«τι αχώνευτη σνομπαρία!» και εκείνη ανοίγει το wi-fi,
να βρει τρόπο να μη δουν τα δάκρυα της. «Μπιπ», ο
ήχος ειδοποίησης του facebook. Το πράσινο των μα-
τιών της παίρνει φως. Η Χρύσα αποδέχθηκε το αίτη-
μα φιλίας σας.
Α ρε facebook… Η φιλία μας χρόνια κρατεί! Χρό-
νια! Α ρε facebook... δεν είμαι μόνη ακούς; Έχω κι
εγώ έναν δικό μου άνθρωπο.

23