Page 8 - Ψυχή σαν θάλασσα - Άνεμος Εκδοτική

ΠΟΠΗ ΓΚΕΡΟΥΣΗ

σαν να άλλαζε ο καλός καιρός που είχε μέσα της.
Ασυναίσθητα οι κινήσεις των χεριών της έμοιαζαν

με πέταγμα. Ήθελε να πετάξει μακριά από ό,τι την
τραβούσε πίσω στην απογοητευτική πραγματικότη-
τα της πρώτης διαπίστωσης ότι ο έρωτας τελειώνει.
Ψιθύρισε αργά μερικούς στίχους από ένα ποίημα
αγαπημένο που είχε όλη μέρα στο μυαλό της. Συνέ-
χισε να μουρμουρίζει για αρκετή ώρα, προσηλωμένη
στον ουρανό με μια σχεδόν ανατριχιαστική αυτάρ-
κεια που προσφέρει σε κάποιον η ειλικρινής απόλαυ-
ση της μοναξιάς του. Το φεγγάρι, ένα μικρό σημαδά-

κι στον ουρανό και τ’ αστέρια ολόγυρά του δεν έστελ-
ναν παρά λιγοστό φως στη βεράντα, όμως πάνω στο
πεζούλι το ξαπλωμένο σώμα της κοπέλας έλαμπε μ’
έναν ανεξήγητο τρόπο που αν κανείς αποφάσιζε να
μπει στη διαδικασία να εξηγήσει πολύ απλά κι εύκο-
λα, θα έλεγε πως καμιά φορά και το σκοτάδι μπο-
ρεί να φωτίσει λαμπερά όντα και πως ίσως η αύρα

της ψυχής και της ίδιας της ύπαρξης είναι αυτόφωτη
και δεν χρειάζεται πολύ φως για να λάμπει μέσα στη
νύχτα. Ίσως να ήταν μια σωστή ερμηνεία, ίσως και
όχι. Η νεαρή κοπέλα έσφιξε το βιβλίο με τα ποιήματα
πάνω στο στήθος της. Όποιος θα ήθελε πραγματικά
να την καταλάβει, καλά θα έκανε να διάβαζε και λίγο
ποίηση, σκέφτηκε χαμογελώντας.
Ξαφνικά σηκώθηκε επάνω, προσπέρασε τα μπρο-
στινά δωμάτια, βγήκε στην πίσω αυλή και χτύπησε

14