Page 9 - Ψυχή σαν θάλασσα - Άνεμος Εκδοτική

ΨΥΧΗ ΣΑΝ ΘΑΛΑΣΣΑ

την πόρτα του μικρού σπιτιού της γιαγιάς της. Εκεί-
νη την είχε μάθει ν’ αγαπήσει από μικρή την ποίηση

και η ίδια είχε ανταποδώσει με μια απίστευτη αγά-
πη, που ορμούσε από τα βάθη της ψυχής της. Τώρα
πια δεν μπορούσε να φανταστεί κάποιες σημαντι-
κές στιγμές της ζωής της που να μην τις είχε συνδυά-
σει με κάποιο ποίημα, με κάποιους λατρεμένους στί-
χους. Η γιαγιά της κάποτε της είχε πει πως δεν μπο-
ρούσε παρά να αγαπά εκείνον που της «έδειξε» την
ποίηση, τον παππού, δηλαδή. Κάποτε της είχε πει
πως κάποιοι στίχοι τής άλλαξαν τη ζωή, κυριολεκτι-

κά την έσωσαν.
Μόλις είδε το αγαπημένο της πρόσωπο λύθη-
κε από ό,τι πριν οπισθοδρομούσε να γίνει λέξεις,
έννοιες και εικόνες. Μπροστά στη γιαγιά Φωτεινή
οι λέξεις πετάχτηκαν παντού μέσα στον χώρο του
ήσυχου δωματίου με φόρα.
«Δεν είμαι καλά, γιαγιά! Δεν αισθάνομαι καθό-

λου καλά! Πάει, πέταξε μακριά. Έφυγε. Το αισθά-
νομαι. Νιώθω αυτή την έλλειψη, αυτό το κενό. Την
ειρωνική διάθεση για όλους και για όλα. Έχω όλα τα
συμπτώματα, γιαγιά. Είμαι σίγουρη πως πάει, έφυγε
ο έρωτας. Χάθηκε. Νιώθω μια μικρή δυστυχία να με
βαραίνει. Να θέλω να μην είναι έτσι, να προσπαθώ
να πείσω τον εαυτό μου, όμως δεν ξεγελιέμαι, για-
γιά. Δεν μπορώ παρά να λέω την αλήθεια στον εαυ-
τό μου. Πάντα μου έλεγες να το κάνω αυτό κι ας

15