Page 10 - Ψυχή σαν θάλασσα - Άνεμος Εκδοτική

ΠΟΠΗ ΓΚΕΡΟΥΣΗ

μη μου αρέσει αυτή η αλήθεια. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Πριν λίγο καιρό πετούσα στον ουρανό, πετούσα στ’
αλήθεια, τώρα μια σκιά έχει απλωθεί ολόγυρα και
φοβάμαι. Αυτή η σκιά μού ασχημαίνει τη ζωή. Είναι
η έλλειψη του έρωτα. Η σκέψη πως εκείνη η αγάπη
που δεν περνάει όπως οι άλλες, που σε σημαδεύει και
σου αλλάζει τη ζωή, δεν θα έρθει ποτέ, με τρομάζει.

Αχ, γιαγιά! Τι να κάνω; Τι να σκεφτώ πια; Θα ήθελα
να έρθει κι ας μην είναι για καλό. Να ερχόταν μόνο!»
«Έλα εδώ, Φωτεινούλα μου. Ακόμη και τώρα
που είσαι στενοχωρημένη λάμπεις. Λάμπεις ολόκλη-
ρη. Θυμάμαι τότε που ήσουν γύρω στα έξι, έπεφτες

στην αγκαλιά μου και μου έλεγες, “Γιαγιά, κοίτα με
που λάμπω! Έχω κάτι, λέει, από σένα, μόνο εγώ απ’
όλα τα εγγονάκια σου που με κάνει να λάμπω, γι’
αυτό και πήρα το όνομά σου. Κάτι στο προσωπά-
κι, στα μαλλάκια, στα ματάκια μου λάμπει! Να, δες,
γιαγιά! Κοίτα με! Κοίτα με!”

»Από μικρή μού έλεγαν πως λάμπω. Κάτι στα μά-
τια, κάτι στο δέρμα, στα μαλλιά. Να σου πω την αλή-
θεια, Φωτεινούλα μου, εγώ ποτέ δεν το είδα. Πάνω
μου. Το είδα σ’ εσένα. Μόλις γεννήθηκες κι έπειτα
καθώς μεγάλωνες μια λάμψη, μια χρυσαφιά απόχρω-

ση παντού. Κατάλαβα τότε για ποια λάμψη μιλού-
σαν. Και περισσότερο γι’ αυτό τον λόγο, αυτόματα
σχεδόν, πήρες και τ’ όνομά μου».

16