Page 20 - «Οι κόρες της ανάγκης» - Τζίνα Ψάρρη - Άνεμος Εκδοτική

2

Παρά το τσουχτερό κρύο και το ψιλόβροχο, η Φένια κα-
τέβηκε από το αυτοκίνητο αναψοκοκκινισμένη. Η έξαψη την
έκανε να λάμπει ολόκληρη κι εγώ, παρά το γεγονός ότι ήμουν
εντελώς αντίθετη με όλο αυτό το πανηγύρι, χαιρόμουν ειλικρι-
νά με την ευτυχία της, την καμάρωνα.
Είχαν μείνει μαζί ελάχιστους μήνες πριν αποφασίσουν να
παντρευτούν. Είχα σοβαρές αντιρρήσεις για την ταχύτητα με
την οποία έπαιρναν αποφάσεις, επέλεξα ωστόσο να σιωπήσω,
από αδυναμία κυρίως. Δεν άντεχαν το βάρος της ενοχής οι ώμοι
μου. Αν ήταν να καταστραφεί η χαρά της, δεν θα ήμουν εγώ η
αιτία, αυτή την απόφαση την είχα πάρει από την πρώτη στιγμή.
Περισσότερο με ανησυχούσε βέβαια η δική της απόφαση να πα-
ραμείνει εξαρτημένη οικονομικά από τον Στάθη, παρά ο εσπευ-
σμένος, κατά τη γνώμη μου, γάμος. Η δικαιολογία: «η ομερτά
του κυρίου γενικού δεν θα καθορίσει τη ζωή μου», ασφαλώς και
δεν ήταν αρκετή. Θα μπορούσε να βρει κάποια άλλη δουλειά.
Η ιδέα ότι θα έπαιζε τη χαρωπή νοικοκυρούλα που εξαρτάται
στο παραμικρό από έναν άντρα εμένα με τρέλαινε. Ήταν πολύ
νέα για να έχει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, έστω και μειωμένο.
Εκείνη όμως είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στον άντρα της. «Ό,τι
έχω είναι δικό σου» της είπε και την έπεισε ακαριαία. Θα έκα-
ναν πολλά παιδιά και θα ζούσαν πολύ ευτυχισμένα αλλά και
άνετα, αφού τα εισοδήματά του ήταν υπεραρκετά. Το ευχάρι-

26