Page 7 - index

Ποτέ ως τώρα δεν είχε αισθανθεί τόσο έντονη την
παρουσία ενός απόντα. Κι ο θάνατος αυτός πήρε τη
μορφή τής ατάραχης νύχτας δίχως φεγγάρι, μόνο με
αμέτρητα φωτεινά αστέρια που σχημάτιζαν δάκρυα
στην ουράνια απεραντοσύνη και στάλαζαν πάνω στο
ήδη νοτισμένο χώμα του γλυκού φθινόπωρου. Ποτέ
πριν στη ζωή της δεν είχε νιώσει αυτό το αδηφάγο χέρι
να της σκίζει τα σωθικά κι εκείνη να μην μπορεί να
κάνει τίποτα για να το εμποδίσει. Μόνο το ένιωθε να
μπαίνει βαθιά μέσα της και να την πονάει, να την κομ-
ματιάζει, κι αυτή η αστείρευτη αγριάδα σταματημό δεν
είχε. Κοιτούσε μόνο ψηλά με απόγνωση και μέσα στο
αδιάκριτο έρεβος του ουρανού διέκρινε το χέρι μιας
γυναίκας που της έγνεφε. Μια μοναδική πηγή ζωής
μέσα στο μαύρο παγωμένο θόλο της δικής της ανυπαρ-

11