Page 6 - Το ποτάμι στον καθρέφτη - Αικατερίνη Τεμπέλη - Άνεμος Εκδοτική

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΕΜΠΕΛΗ

γνώριση, ίδιο συναίσθημα. Ομόνοια, ώρα έντε-

κα και κάτι. Βράδυ. Κι εσύ έχεις αργήσει.
Κι ήθελα να σου πω πως είδα, πριν λίγο, κά-
ποιον στον δρόμο να κοιμάται. Φασκιωμένος
σαν μωρό σε λιγδιασμένη κουβέρτα. Όχι πως
ήταν ο μόνος. Κι ούτε που μου κάνει εντύπω-
ση πια, ξέρεις. Αλλά αναβόσβηνε τόσο υπερο-
πτικά πλάι του η διαφήμιση γνωστής πιστωτικής
κάρτας. Πιο πέρα, ένας μεσόκοπος, ταλαιπω-
ρημένος άντρας κούμπωνε με τ’ αριστερό χέρι

το φερμουάρ του παντελονιού του. Άνετα. Δεν
τον ενδιαφέραμε όλοι εμείς οι παρείσακτοι που
κατεβαίναμε σκάλες για να πάμε κάπου. Κάπου
συγκεκριμένα. Δεν τον ενδιέφερε ο ήχος απ’ τα
τακούνια μου, απρόσμενα πρόστυχος. Σκάλιζε
επιμελώς με το δεξί έναν πράσινο κάδο απορ-
ριμμάτων. Εξασφάλιζε το βραδινό του. Μασου-

λούσε μακάρια και ρευόταν δυνατά.
Μια γριά με προσπέρασε βιαστικά και σταυ-
ροκοπήθηκε τρομαγμένη. Με κοιτούσε επίμο-
να, ξανά και ξανά, μέχρι που την εξαφάνισε ένα
ασανσέρ. Λες και στο πρόσωπό μου ζωντάνε-
ψαν όλοι της οι δαίμονες. Λες και σε είδε πλάι
μου. Τρέξε γιαγιά, τρέξε! Τρέξε ν’ ανάψεις το
καντήλι σου, να κάψεις τα λιβάνια σου, να ξορ-

10