Page 11 - Το ποτάμι στον καθρέφτη - Αικατερίνη Τεμπέλη - Άνεμος Εκδοτική

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

γής. Τα γνωστά. Αλλά εγώ τον κοίταζα. Έμοια-

ζε να ’χει πει τα ίδια λόγια χίλιες φορές. Ένας
ακόμη καλός ηθοποιός; Ή η αλήθεια που φθεί-
ρεται στις επαναλήψεις; Τι σημασία έχει; Καμιά.
Έψαξα με πυρετώδεις κινήσεις ένα χαρτο-
νόμισμα. Του το ’δωσα και με κοίταξε υποψια-
σμένος. Το σημαντικό, μωρό μου, είναι η τιμιό-
τητα της πρόθεσης κι όχι το αν θα την εκτιμήσει
ένας άντρας που δεν γνωρίζω, που δεν θα ξανα-
δώ και που ενδεχομένως το ’χει επάγγελμα να

ζητάει. Δεν ειν’ αυτό που μ’ ενδιαφέρει. Εγώ με
τις προθέσεις μου θέλω να ’μαι εντάξει. Και με
τις τίμιες και με τις άτιμες.
Εξάλλου, μέσα μου οι επαίτες, αν θυμάσαι,
είχαν πάντα μια ξεχωριστή θέση. Δεν ξέρω αν
εκείνοι ντρέπονται που ζητιανεύουν, εγώ πά-
ντως ντρέπομαι για ό,τι τους αναγκάζει να το

κάνουν. Ζαρώνω μπροστά τους, σαν να θέλω
να συρρικνωθώ, να εξαφανιστώ. Ντρέπομαι,
σου λέω. Ντρέπομαι που... Που πολλές φορές
θέλω κι εγώ κάτι να ζητήσω, αλλά δεν το κάνω.
Όπως τότε, που θα ’θελα να ζητιανέψω... Να
ζητιανέψω, ναι, λίγη προσοχή για τη ζωή σου.
Τότε που έπρεπε να τους αρπάξω όλους απ’ τον
λαιμό και να τους φωνάξω: Aυτοκαταστρέφε-

15