Page 8 - Το ποτάμι στον καθρέφτη - Αικατερίνη Τεμπέλη - Άνεμος Εκδοτική

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΕΜΠΕΛΗ

λιά της μια φτηνή πλαστική τσάντα. Η ανάσα

της αρκούσε για να μεθύσουμε όλοι. Το οινό-
πνευμα θα κοχλάζει στο στομάχι της, υπέθεσα,
και νοερά είδα τις αναθυμιάσεις σαν δαχτυλίδια
ινδιάνικου καπνού ν’ ανεβαίνουν, να μεγαλώ-
νουν και να διαλύονται άδοξα.
Μια παρέα νεαρών ράσταφαρ με ίδιες
μπλούζες που έγραφαν «Ghana» και χοντρές
χρυσές αλυσίδες στον λαιμό, μου έκαναν το
σήμα της νίκης. Ανταπέδωσα μ’ ενθουσιασμό.
Venceremos, αδέρφια! Η ξεθωριασμένη κυρία
δεν πήρε είδηση. Κοίταζε αφηρημένα το κενό.
Πρόσωπο απρόσωπο, όπως όλων μας εκεί μέσα.
Εσύ εξαιρείσαι.
Στο βάθος, πήρε το μάτι μου έναν τύπο. Μι-
κρά στρογγυλά γυαλιά, μαλλιά πιασμένα πίσω
μ’ ένα πράσινο λαστιχάκι, άσπρο μπλουζάκι,
κρεμ παντελόνι, καφέ παπούτσια. Δεν ξέρω για-
τί, αλλά τον φαντάστηκα να δένει τα κορδόνια

του. Με κοίταξε κι αυτός. Ευγενικά μελιά μάτια,
ντροπαλό βλέμμα. Φαινομενικά καλό παιδί. Απ'
αυτό το είδος των καλών παιδιών που περνούν
αδιάφορα. Που μοιάζουν ασήμαντα. Που πρέ-
πει να τα φοβάσαι, δηλαδή.
Για μια στιγμή υπνωτίστηκα. Έτρεξα σ’ ένα
πολύχρωμο τούνελ και σε συνάντησα, αγόρι με

12