Page 7 - Το ποτάμι στον καθρέφτη - Αικατερίνη Τεμπέλη - Άνεμος Εκδοτική

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

κίσεις το κακό. Πολύ με διασκέδασε το περιστα-

τικό.
Κράτησα τα εισιτήρια και μπήκα στο βαγόνι.
Ευτυχώς, πριν ξεκινήσουμε, θυμήθηκα να βγω
να τα ακυρώσω. Και τα δύο. Επέστρεψα ελα-
φρώς λαχανιασμένη στο ίδιο κάθισμα. Μικρές
αυθάδικες στάλες ιδρώτα κυλούσαν στον λαιμό
μου και δεν μ’ ένοιαζε πού πάνε. Καθηλωμένος
ο συρμός, σαν κάτι σαύρες που τις τρελαίνει ο
ήλιος.

Απέναντί μου, τρεις Αλβανοί μιλούσαν στη
γλώσσα τους έντονα, νευρικά. Κάτι τους απα-
σχολούσε, το καταλάβαινα. Σκεφτόμουν αν θα
μπορούσα κι εγώ ποτέ να παρατήσω τα πάντα
και ν’ αρχίσω απ’ την αρχή, στην καρδιά μιας
άγνωστης πόλης, μιας άγνωστης χώρας. Να
αφήσω φίλους, δουλειά, οικογένεια. Να κόψω

τις ρίζες μου και να κάψω το χώμα. Ν’ αρνηθώ
τρις το παρελθόν. Να μην αναρωτιέμαι γιατί
έφυγες έτσι.
Απ’ τις σκέψεις μ’ έβγαλε η κίνηση των βα-
γονιών, ο ξερός μεταλλικός τους θόρυβος και
μια έντονη μυρωδιά από ουίσκι. Μια κυρία με
ξανθά μαλλιά, με ξεθωριασμένα ξανθά μαλλιά,
ήρθε να καθίσει δίπλα μου. Έσφιγγε στην αγκα-

11