Page 4 - «Ποτέ δεν φτάνει το αρκετό» - Λαμπρίνα Α. Μαραγκού

ΛΑΜΠΡΙΝΑ Α. ΜΑΡΑΓΚΟΥ

πήρε στην αγκαλιά του και μαζί ανοίξαμε το βι-
βλίο με το χοντρό πολύχρωμο εξώφυλλο, τα χρώ-
ματα και τα πρόσωπα των δύο ηρώων του. Με-

ρικές μέρες αργότερα, διάλεξε τον δρόμο της
φυγής. Είχε κουραστεί λέει από τη ζωή του. Πό-
λεμοι, αγώνες, και κείνος να δίνει το παράγγελ-
μα σαν στρατιωτικός που ήταν. Και άφησε πίσω
του, το τελευταίο δώρο, το χοντρό βιβλίο, που το

βρήκαν και τα δικά μου παιδιά και που από την
πολλή χρήση έχει πλέον τσακίσει το χοντρό εξώ-
φυλλο στις άκρες. Τώρα μετά από μισό αιώ-

να, κάνω προσπάθειες να θυμηθώ όχι τι γρά-
φει αλλά τα συναισθήματα που μου γέννησαν
τα χρώματα, τα τοπία, η ατελείωτη θάλασσα
με τον φάρο στην ακτή. Περιπέτεια θαλασσινή,
αγορίστικη, λιτή, όπως άρμοζε σε έναν μελλοντι-

κό αξιωματικό που με ήθελε ο παππούς. Όμως
δεν είχε λάβει υπ’ όψιν του τις αποχρώσεις του
γαλάζιου, τους μεθυσμένους αστερίες που τους

είχε αποθέσει ευγενικά το κύμα στην παραλία,
το φως του φάρου που στην παιδική μου φαντα-
σία άναβε και έσβηνε με μια συχνότητα που είχε
να κάνει με την πλοκή της ιστορίας. Και όλα θα
τα είχα λησμονήσει, αν δεν παρουσιαζόταν αυτό

το ίδιο το φως ξανά μπροστά μου. Στην αρχή νό-

10