Page 8 - «Πάμε μια βόλτα;» - Μαρία Βουζουνεράκη - Άνεμος Εκδοτική

ΜΑΡΙΑ ΒΟΥΖΟΥΝΕΡΑΚΗ

ρος της εκκλησίας, λίγο πριν καταλήξει στον χώρο
που γινόταν κάθε τελετή. Ειδική παραγγελία βλέ-
πεις, έτσι θα το ήθελε κι εκείνη. Ήταν φθινόπω-
ρο ξανά και αυτήν την εποχή σπάνια βρίσκεις τέ-
τοια λουλούδια. Σχεδόν στο τέλος του διαδρόμου,
που ήταν ντυμένος με χαλί, λίγο πριν τα μαρμάρινα

σκαλιά, ήταν τοποθετημένο ένα σκεπασμένο φέ-
ρετρο.
Δεν ήταν ακόμα η ώρα της εξόδιου ακολουθίας,
Όμως δεν είχε άλλο χρόνο, αποφάσισε να πάει στην
εκκλησία αρκετή ώρα πριν την τελετή. Ήθελε να μεί-
νει μόνη μαζί της. Έστω κι έτσι. Ακόμα κι αν εκείνη
δεν μπορούσε να απαντήσει στα ερωτήματά της. Να
της μιλήσει ήθελε μόνο. Δεν την ένοιαζαν οι απαντή-
σεις, άλλωστε δεν είχαν κανένα νόημα τώρα. Αυτά

που έκρυβε στην ψυχή της ήθελε να της πει, όλα αυτά
που καθόρισαν τη σχέση τους, αλλά πάντα την προ-
λάβαιναν οι εξελίξεις και σιωπούσε.
Η Μυρτώ της! Που ποτέ δε ρώτησε, που τη δέ-
χτηκε όπως ακριβώς ήταν, που ήξερε να ακούει.
Κάθε φορά που ήθελε να «πετάξει» από πάνω της
όσα τη βασάνιζαν, εκείνη ήταν εκεί. Άνοιγε την

αγκαλιά της και προσπαθούσε να απαλύνει κάθε
της πόνο. Ακόμα κι αν ο δικός της ήταν μεγαλύτε-
ρος. Της χάριζε αυτό το χαμόγελο που φώτιζε όλο
της το πρόσωπο. Βάλσαμο ήταν εκείνη η αγκαλιά,

12