Page 10 - «Πάμε μια βόλτα;» - Μαρία Βουζουνεράκη - Άνεμος Εκδοτική

ΜΑΡΙΑ ΒΟΥΖΟΥΝΕΡΑΚΗ

σκέψη μου έχει παγώσει και το μυαλό μου αρνείται
να ξετυλίξει το κουβάρι.
Η σκέψη της φώναζε δυνατά, μετατρεπόταν
σε λόγια που δεν ήθελε να ακούσει κάποιος άλλος

ο οποίος θα ’χε σκεφτεί να έρθει νωρίτερα όπως
αυτή.
«Μυρτώ μου, ξέρω πως με ακούς. Αν σου πω
ότι δεν ήθελα να φύγεις, θα το καταλάβεις; Θα μου
κρατήσεις κακία που δεν είμαι τόσο δυνατή όπως
εσύ; Διότι δεν μπορώ να μιλήσω σε σένα σε πα-

ρελθόντα χρόνο. Γιατί είσαι εδώ. Ξέρω τι θα σκέ-
φτεσαι τώρα. Πως, όπως με έχεις διδάξει, όλα εί-
ναι ένας κύκλος που αργά ή γρήγορα θα κλείσει
γιατί έτσι αποφάσισε το σύμπαν! Ούτε εσύ αποφά-
σισες για σένα, για μένα, όσο και αν ήσουν προε-

τοιμασμένη. Πειράζει που στέκομαι στα ανθρώπι-
να; Που θέλω να σε πάρω αγκαλιά, που αποζητώ
να μείνεις λίγο ακόμα; Να μείνεις για να μπορώ να
χώνομαι στην αγκαλιά σου κι εσύ να με παρηγο-
ρείς. Συγχώρα με, Μυρτώ μου, μα η σάρκα μου πο-
νάει όσο και η ψυχή μου, όταν σκέφτομαι πως θα

την περιφέρω δεξιά κι αριστερά χωρίς εσένα δίπλα
μου. Θα τα λέμε, Μυρτώ μου, εγώ θα σου μιλώ συ-
νέχεια, ξέρω πως θα με ακούς, πως θα βρεις έναν
τρόπο να με πάρεις αγκαλιά ξανά».

14