Page 13 - «Πάμε μια βόλτα;» - Μαρία Βουζουνεράκη - Άνεμος Εκδοτική

ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ;

στιγμή μέσα στον χρόνο που ξαφνικά σε αγαπά-
νε όλοι, που σου συγχωρούν χωρίς δεύτερη σκέψη
όσα έπραξες, πράγματα για τα οποία σε κατέκρι-
ναν όσο ζούσες. Μετά θάνατον όλοι έχουν να πουν
έναν καλό λόγο για σένα. Σου δίνουν άφεση αμαρ-
τιών, αφού δεν μπορούν να σου θυμώσουν. Άντε

να τελειώσει η παράσταση, σκέφτηκε. «Αντέχεις,
Αμαλία», ψιθύρισε.
Ο δημοσιογράφος της τοπικής εφημερίδας την
πλησίασε διστακτικά. Ζήτησε να του πει δυο λό-
για. Του χαμογέλασε και τον προσπέρασε, ήταν η
ώρα που μόλις είχαν μεταφέρει τη Μυρτώ στην τε-
λευταία της κατοικία. Ευτυχώς που δεν της ζήτη-
σε και την άδεια να φωτογραφίσει το γεγονός! Ευ-
χόταν να μην το είχε ήδη κάνει αυθαίρετα. Σίγου-

ρα θα είχε πλάνα από τον κόσμο εκτός εκκλησίας.
Θα φρόντιζε να μάθει για ποια εφημερίδα δούλευε,
δεν ήταν δα και πολλές στο νησί. Μπορεί να έκανε
μονάχα τη δουλειά του, αλλά ήταν ό,τι πιο τραγικό
μπορούσε να πράξει τώρα. Να κάνει ανταπόκριση
από την κηδεία της!

Ώρες αργότερα, το σκοτάδι τη βρήκε στο σπίτι
της, στη θέση που καθόταν πάντα εκείνη, να προ-
σπαθεί να συγκροτήσει τη σκέψη της. Ήθελε να τη
νιώσει κοντά της. Έγειρε το κεφάλι στην πλάτη της

17