Page 18 - «Ευτοπία-τα χρόνια του μανιφέστου» - Άννη Παπαθεοδώρου - Άνεμος Εκδοτική

ΑΝΝΗ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

6

Αυτό λοιπόν είναι; Τέλος; Έρχεται μια στιγμή που πρέπει
να βρεθείς αντιμέτωπος και με αυτό, αλλά εύκολο είναι;
Ήμουν πολύ νέος. Ήμουν είκοσι πέντε χρονών. Και ήμουν
καλά. Ήμουν άτρωτος. Τα είχα όλα: το σπίτι μου, τους γονείς
μου, οικονομική άνεση, αυτοκίνητο, εξοχικό, σπουδές, καλή
εμφάνιση και καλό, όπως όλοι έλεγαν, μυαλό. Τελείωνα το με-
ταπτυχιακό μου και είχα ήδη έτοιμη δουλειά να με περιμένει.
Γκομενίτσες δεξιά και αριστερά, και πέρα βρέχει. Όλα δια-
γράφονταν ρόδινα. Το μέλλον ήταν δίπλα μου και με περίμε-
νε χαμογελαστό. Πού να ’ξερα; Όλα συντρίμμια σε μια στιγμή.
Σε μια μικρή στιγμούλα μόνο. Πόσο χρειάζεται για ν’ αλλάξει
η ζωή ενός ανθρώπου ολοκληρωτικά; Μία μόνο στιγμούλα.
Νομίζω ήταν τότε που συνέβη. Τότε συνέβη η ολοκληρωτι-
κή αλλαγή για εμένα. Ολοκληρωτική και καταλυτική. Εκ των
πραγμάτων.
Μια τόση δα μικρή στιγμούλα. Λίγο κρασί παραπάνω,
λίγη βροχή παραπάνω, λίγο πιο δυνατά η μουσική στο αυτο-
κίνητο και… τέλος.
Ποιος ήταν το στήριγμά μου ως τότε; Ποιος ήταν το ση-
μείο αναφοράς μου; Ο πατέρας ή η μάνα; Έχει σημασία; Και
οι δύο χάθηκαν μαζί. Σε μία μόνο στιγμή. Το ατύχημα… και
ακαριαία όλα χάθηκαν. Κι απόμεινα μόνος. Ολομόναχος. Εκ
των πραγμάτων.
Όλα απέξω φαίνονται απλά. Δεν είναι. Άντε να δεις τι πρέ-
πει να κάνεις. Άντε ν’ ασχοληθείς με τα περιουσιακά, τα οικο-
νομικά, τα κληρονομικά, με το σπίτι, με τη διατροφή σου, με
την καθαριότητά σου, τα ρούχα σου, τις σπουδές σου. Ένα
βουνό. Ένα βουνό από υποχρεώσεις και δουλειές. Ένα βουνό
ήρθε και με πλάκωσε. Εκ των πραγμάτων.

24