Page 15 - «Ευτοπία-τα χρόνια του μανιφέστου» - Άννη Παπαθεοδώρου - Άνεμος Εκδοτική

ΕΥΤΟΠΙΑ • ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟΥ

τα λόγια γι’ αυτήν... Καλύτερα έτσι. Όλα αυτά μου βγήκαν σε
καλό.
Απ’ την άλλη, τώρα που το σκέφτομαι, εντάξει, την έζη-
σα ως τώρα καλά τη ζωή μου, τη χόρτασα την ελευθερία μου.
Μήπως το παιδί είναι μια λύση για αναζωογόνηση; Έτσι του-
λάχιστον λένε. Ότι ένα παιδί σε αναζωογονεί, σε ξανανιώνει.
Και για να είμαι και δίκαιος, αυτό το μικρό πλασματάκι έχει
πολύ γούστο. Έχει, όλοι λένε, τα μάτια μου και τη μύτη μου.
Είναι φαλακρό, ξεδοντιάρικο, γκρινιάζει, αλλά έχει γούστο.
Πιάνω τον εαυτό μου, το πρωί, πριν τον καφέ, να πηγαίνω να
του ρίξω μια ματιά. Και για να είμαι ειλικρινής, πολλές φο-
ρές ξεχνιέμαι και τη χαζεύω τη μικρή για αρκετή ώρα. Κι έπει-
τα, όλοι λένε ότι ολοκληρώνεσαι σαν άνθρωπος μόνο αφού
κάνεις παιδί. Είναι όλοι τρελοί ή ανόητοι; Κάτι ίσως ξέρουν.
Κάτι που δεν μένει παρά να το μάθω κι εγώ.
Σκέφτομαι πως μάλλον είχε έρθει η ώρα να κάνουμε παιδί.
Μάλλον, λοιπόν: καλύτερα έτσι.

5

Πρέπει να ’μαι πραγματικά τυχερή. Ναι, πραγματικά τυχε-
ρή. Θα έλεγα μάλιστα πως δεν υπάρχει πιο τυχερός άνθρω-
πος από εμένα.
Τι είναι αυτό που δεν έχω; Τι είναι αυτό που μου έλειψε
ποτέ; Γεννήθηκα σ’ ένα ιδανικό περιβάλλον από ιδανικούς γο-
νείς. Έζησα καταπληκτικά παιδικά χρόνια. Ξέγνοιαστα, ανέ-
μελα, απροβλημάτιστα. Πήγα στα καλύτερα σχολεία, πήρα
την καλύτερη μόρφωση, βρήκα τον καλύτερο σύζυγο και απέ-
κτησα δύο εκπληκτικά παιδιά. Τι άλλο θα μπορούσα να ζη-
τήσω;

21