Page 7 - Η χρυσή κύλικα - Νατάσα Κυρκίνη-Κούτουλα - Άνεμος Εκδοτική

Η ΧΡΥΣΗ ΚΥΛΙΚΑ

Εμένα, όμως, δωδεκάχρονο τότε κορίτσι, δεν με απασχο-
λούσε η πολιτική. Ήξερα μόνο ότι έπρεπε να γλιτώσω από τη
φωτιά και άρχισα να τρέχω τσιρίζοντας μαζί με τις δούλες και
τις άλλες γυναίκες του σπιτιού. Μέσα στην αντάρα πάνοπλοι
άγριοι άνδρες όρμησαν ματωμένοι στο σπίτι μας και ένας από
αυτούς με άρπαξε και με πέταξε αλαλάζοντας στον ώμο του.
Η ανακούφιση που ένιωσα όταν ο απρόσμενος «σωτήρας» με
έβγαλε από το φλεγόμενο κτίριο, ελάχιστες στιγμές πριν αυτό
καταρρεύσει με πάταγο πάνω στα υπόλοιπα μέλη της οικο-
γένειάς μου, γρήγορα μεταβλήθηκε σε τρόμο. Δεν χρειάστηκε
πολύ για να καταλάβω ότι δεν ήμουν πια παρά ένα λάφυρο του
πολέμου για τον άγριο στρατιώτη.
Την τύχη των αιχμαλώτων της Ολύνθου επρόκειτο να τη
διεκτραγωδήσουν με ζοφερά χρώματα οι ρήτορες της Αθήνας
και είμαι σίγουρη ότι θα αποτελέσει θέμα για τους μεταγενέστε-
ρους ιστορικούς. Αλλά εγώ την έζησα στο πετσί μου για δυο
ολόκληρα χρόνια φυλακισμένη στο βρόμικο μαγειρείο του Τυ-
ρίμμα.
Το σπίτι του Τυρίμμα ήταν, όπως όλα τα αρχοντικά της μα-
κεδονικής ενδοχώρας, μεγάλο και αρκετά πλούσιο, με ευρύχω-
ρη εσωτερική αυλή, γύρω από την οποία ήταν χτισμένοι οι διά-
φοροι λειτουργικοί του χώροι: Στη βορεινή πλευρά ήταν ο αν-
δρώνας για τα συμπόσια, ενώ στη νότια οι βοηθητικοί χώροι,
όπου κυκλοφορούσαμε οι σκλάβοι της κουζίνας. Στις άλλες
πλευρές υπήρχαν υπνοδωμάτια και χώροι για τις γυναίκες και
τα παιδιά του σπιτιού. Στον βωμό του Δία, στο κέντρο της αυ-
λής, τελούνταν οι θυσίες και οι τελετές της οικογένειας. Αλλά
εμείς βγαίναμε εκεί μόνο όταν είχαμε κάποια δουλειά. Εγώ, που
μάδαγα συνεχώς κοτόπουλα και καθάριζα ακαθαρσίες πήγαι-
να μόνο στην πίσω γωνιά, για να πετάω τις ακαθαρσίες σε μια
βαθιά τρύπα. Ακόμη κι αυτή όμως η έξοδος ήταν για μένα με-
γάλη παρηγοριά, αφού μόνο έτσι μπορούσα να βλέπω το φως
του ήλιου.

11