Page 9 - Η χρυσή κύλικα - Νατάσα Κυρκίνη-Κούτουλα - Άνεμος Εκδοτική

Η ΧΡΥΣΗ ΚΥΛΙΚΑ

ζαν θυμωμένα και βιαστικά. Καμιά φορά γελούσαν τρανταχτά
και το γέλιο ήταν ακόμη πιο τρομακτικό από τον θυμό τους. Η
μαγείρισσα, που ήταν το αφεντικό μας, ήταν μια θηριώδης μου-
στακαλού σκλάβα από τη Σκυθία (το είχα καταλάβει από τον
τρόπο που φορούσε το σκουφί της). Δεν πρέπει να ήταν κακιά
αλλά ήταν πολύ άξεστη και φωνακλού. Κι όταν θύμωνε, γιατί
δεν καταλάβαινα ακριβώς τις εντολές της, σήκωνε μια μακριά
ξύλινη κουτάλα και με κοπάναγε με δύναμη στην πλάτη, προ-
ξενώντας μου ακόμη μεγαλύτερους πόνους από αυτούς που ού-
τως ή άλλως μου είχαν προξενήσει οι κακουχίες.
Πέρασα έτσι δύο ολόκληρα εφιαλτικά χρόνια. Προς μεγά-
λη μου έκπληξη και απογοήτευση όχι μόνο δεν πέθανα αλλά
συνήθισα κιόλας. Είχα αρχίσει μάλιστα να συνεννοούμαι κά-
πως με τις «συναδέλφους» μου, αφού αφομοίωνα εύκολα λέ-
ξεις και φράσεις από τη γλώσσα τους. Άλλες ήταν από τη Σκυ-
θία, όπως και η μαγείρισσα, άλλες από την Ιλλυρία, την Παιο-
νία κι άλλες ποιος ξέρει από πού. Ελληνίδα καμία. Και μάλιστα
όλοι εκεί αντιπαθούσαν πολύ τους Έλληνες, πράγμα που το
είχα καταλάβει εγκαίρως, ώστε να φυλάγομαι και να προσποι-
ούμαι ότι κι εγώ ήμουν από κάποιο άγνωστο, μακρινό μέρος.
Αν δεν τύχαινε να ακούω συχνά στην αυλή ελληνικά, έστω και
παρεφθαρμένα ή ανάμικτα με διαφορετικές ντοπιολαλιές, ίσως
και να είχα ξεχάσει εντελώς τη μητρική μου γλώσσα. Αλλά αυ-
τός ο κίνδυνος ήταν ο τελευταίος που με ένοιαζε τότε. Σε τι μου
χρησίμευε που ήμουν Ελληνίδα; Μάλλον αύξανε περισσότε-
ρο τον κίνδυνο να στοχοποιηθώ από όλους αυτούς τους δύστυ-
χους που θεωρούσαν τους Έλληνες και ιδίως τους Μακεδόνες
εχθρούς τους.
Είχα φτάσει στο σημείο, για λόγους αυτοπροστασίας, να
προσποιούμαι ότι δεν καταλαβαίνω, όταν άκουγα κάποιον να
μιλάει ελληνικά. Η προσποίηση αυτή μου επέτρεπε να μαθαί-
νω, χωρίς οι άλλοι να το συνειδητοποιούν, κάποια νέα από τον
έξω κόσμο, αποσπασματικά και με πολλή δόση υπερβολής μάλ-

13