Page 13 - Η χρυσή κύλικα - Νατάσα Κυρκίνη-Κούτουλα - Άνεμος Εκδοτική

Η ΧΡΥΣΗ ΚΥΛΙΚΑ

να δαγκώσει το πόδι του ελαφιού. Σε λίγο μάλιστα διαπίστω-
σα ότι πιο πέρα υπήρχε και δεύτερο φίδι, που κειτόταν ακίνητο.
Δεν ξέρω αν παραμόνευε αλλά μάλλον φαινόταν νεκρό. Λίγη
ώρα πριν, καθώς περπατούσα στο δάσος, χαιρόμουν στη σκέ-
ψη ότι δεν ήταν χειμώνας, οπότε οι πιθανότητες να επιβιώσω
μέσα στον παγετό θα ήταν σχεδόν μηδαμινές. Το ανοιξιάτικο
τοπίο με τα χρώματα και τις ευωδιές του, και κυρίως με την ανε-
κτή θερμοκρασία του, μου έδινε αισιοδοξία και δύναμη. Τώρα
όμως συνειδητοποιούσα και τα μειονεκτήματα αυτού του «ξυ-
πνήματος» της φύσης. Εκτός από τους λύκους και τις αρκού-
δες, είχα και δηλητηριώδη ερπετά και έντομα να αντιμετωπίσω.
Στο μεταξύ το ελάφι, με αστραπιαίες κινήσεις που θα ζήλευε
και ο πιο ασκημένος χορευτής, κατακομμάτιασε τον δηλητη-
ριώδη αντίπαλο. Βγήκα ξεθαρρεμένη από την κρυψώνα μου
και το πλησίασα. Προς μεγάλη μου έκπληξη το είδα να τρεκλί-
ζει σαν μεθυσμένο και να σωριάζεται στη γη. Μήπως το φίδι
είχε προλάβει να το δαγκώσει και να του χύσει το θανατηφόρο
του δηλητήριο; Τότε πρόσεξα την άκρη ενός βέλους που εξείχε
από το πίσω πόδι του. Κάποιος κυνηγός το είχε στοχεύσει αλλά
εκείνο κατόρθωσε, φαίνεται, να ξεφύγει την καταδίωξη. Με τις
τελευταίες του δυνάμεις αντιμετώπισε ηρωικά την επίθεση των
δύο φιδιών αλλά ο εξασθενημένος από το τραύμα οργανισμός
του στο τέλος το πρόδωσε. Καθώς κειτόταν σωριασμένο στο
έδαφος μισόκλεισε τα μάτια και βογκούσε. Δεν ήθελα να πε-
θάνει! Όχι μόνο γιατί με γλίτωσε από τα φίδια αλλά και για-
τί ήταν η μόνη ψυχή που βρισκόταν κοντά μου μέσα σ’ εκείνη
την ερημιά και δεν είχε εχθρική διάθεση απέναντί μου. Σκέφτη-
κα ότι έπρεπε να προσπαθήσω να το σώσω. Εξέτασα το βέλος.
Δεν είχε τρυπήσει πολύ βαθιά τη σάρκα, αλλά είχε προκαλέ-
σει σημαντική αιμορραγία, που εξασθένισε το ζώο σε βαθμό να
πνέει τα λοίσθια. Με τέτοια απώλεια αίματος σε λίγη ώρα μάλ-
λον θα πέθαινε το ευγενικό ζώο. Έπρεπε κάτι να κάνω: Πά-
τησα με απρόσμενη για τα δεδομένα μου δύναμη το ένα μου

17