Page 13 - index

ΧΡΥΣΗ ΛΑΣΠΗ

Μέχρι θανάτου την πάταγε στο χώμα και στη λασπου-
ριά όταν θύμωνε μαζί της. Κι η μπάμπω της την έσωζε
από της σκύλας τα δόντια, προτάσσοντας το κορμί της
για να την υπερασπιστεί.
«Για να δω το χέρι σου, άνοιξε τη χούφτα σου, μι-
κρή μου Καρμελίτσα, κι εγώ θα πάρω το μυστικό μαζί
μου στο χώμα. Μη φοβάσαι, η αλήθεια επιπλέει και το
ψέμα βυθίζεται στον βούρκο. Για άσε με να δω λιγάκι.
Πω πω, τι βρόμικο χεράκι είναι αυτό; Μα δεν βλέπω
ούτε τις γραμμούλες. Για σύρσου κει πέρα στη νερο-
λακούβα, να εκεί που ξεπλένονται και τσακώνονται τα
σπουργίτια, και ξέπλυνε και συ το χεράκι σου για να το
διαβάσω καλύτερα».
Η Καρμελίτα έκανε αυτό που της υπέδειξε η μπά-
μπω της και μετά σκουπίστηκε στο βρόμικο φορεματά-
κι της. Γονάτισε μπροστά στην μπάμπω της και άνοιξε
τη βρεμένη ακόμη παλάμη της.
«Για δες χαμπέρια, ομορφούλι μου. Τα μάτια μου τα
γέρικα εσύ να μου τα κλείσεις και τα μυστικά που θα
σου πω εσύ να τα κρατήσεις. Πάνω στο κάρο ξεκινάει
η ζωή σου, στη λάσπη και στον βούρκο μ’ άντρα βου-
νό που παράφορα θ’ αγαπήσεις, αλλά και θ’ αγαπη-
θείς άγρια και βάναυσα, σκληρά κι αναίτια. Τα κρίμα-
τα των άλλων εσύ θα τα πλερώσεις. Η μοίρα όμως έρ-
χεται γιάτρισσα στην ταλαιπωρημένη σου ψυχή κι εσύ
ζητάς την ευτυχία σε ξένους δρόμους. Να τη, την βλέ-
πω να σε ζώνει ολάκερη και να σε πυρπολεί, να σε βγά-
ζει μέσα από τις στάχτες και να σε ντύνει στο χρυσά-
φι και στο μάλαμα. Κι εσύ, σειρήνα μου, θα τραγουδάς
και θα χορεύεις τ’ απαγορευμένα τραγούδια της ψυ-

17