Page 13 - Το ποτάμι στον καθρέφτη - Αικατερίνη Τεμπέλη - Άνεμος Εκδοτική

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

Περισσός. Μόλις έκλεισε η πόρτα, άρχισε να

κλαίει ένα ακορντεόν. Αχ, όχι πάλι. Εγκατέλει-
ψα την ακοή μου. Εγκατέλειψα τις αισθήσεις
μου. Εγκατέλειψα την πιθανότητα της ελπίδας.
Είδα ένα ζευγαράκι σφιχταγκαλιασμένο πίσω
μου. Μ’ έπιασε λύπη. Πόσες φορές έχουν πει σ’
αγαπώ; Σε πόσους εκείνη; Σε πόσες αυτός; Πό-
σες μεταξύ τους; Πόσες φορές πίστεψαν στο για
πάντα; Πόσο θα τους πάρει να χωρίσουν;
Μπορείς ποτέ να ερωτευτείς ξανά με την

αθωότητα της πρώτης φορά; Να εκρήγνυται η
καρδιά σου, να μην έχεις όρεξη να φας, να κοι-
μηθείς, αλλά να χαμογελάς και να ονειρεύε-
σαι; Η δεύτερη φορά, οι επόμενες φορές, είναι
στην καλύτερη περίπτωση επαναλήψεις ενός έρ-
γου που έχεις ξαναδεί. Δεν θες να ξέρεις τι εί-
ναι στη χειρότερη. Πώς το ’λεγε εκείνο το τρα-

γούδι; Εγώ με την αγάπη μάλωσα, μάλωσα... Κι
εγώ. Αλλά δεν ξέχασα. Ούτε λυτρώθηκα. Ούτε
κι εσύ λυτρώθηκες.
Ο τύπος με τα στρογγυλά γυαλιά σηκώθη-
κε. Ισχνός και χλωμός, με παρατηρούσε λοξά
και σχεδόν κοκκίνιζε. Κρατούσε μια μαύρη δερ-
μάτινη τσάντα. Λες να μας τινάξει όλους στον
αέρα και να μην προλάβω να σε βρω; Κάτι τέ-

17