Page 9 - Σπίθα - Άνεμος Εκδοτική

ΣΠΙΘΑ

Ετούτο το παράθυρο κι ετούτη η ομορφιά κι ετού-
τος ο αέρας της ελευθερίας που αισθανόταν κάθε
φορά που έριχνε το βλέμμα του μακριά προς τα βουνά

και τον κάμπο και τη θάλασσα ήταν ίσως η αρχή για
να ξεκινήσει να ψάχνει τον Θεό. Και δεν τον έψαχνε
ψηλά, όπου συνήθως στρέφουμε το βλέμμα μας όταν
αναφέρουμε τ’ όνομά του. Τον αναζητούσε κάτω χα-
μηλά, πάνω στη γη, ή και μέσα σ’ αυτήν. Ο Θεός, σκε-
φτόταν καμιά φορά, θα πρέπει να είναι ξαπλωμένος
κάτω από μια γέρικη ελιά, ή μια χαρουπιά με σάπιο
κορμό, κι εκεί στη σκιά να συλλογιέται τη σωτηρία
του κόσμου. Μονάχα εκεί, με την πλάτη πάνω στη γη,
με το δέρμα του να ρουφά όλη τη δροσιά που αναδύε-
ται από το χώμα, θα μπορούσε να σκεφτεί ξεκάθα-
ρα τον άνθρωπο. Εκεί σίγουρα θα τα σχεδίαζε όλα.
Από ψηλά τι θα μπορούσε να δει ο Θεός; Όταν είσαι
ψηλά, ό,τι βρίσκεται κάτω από σένα φαντάζει μικρό,
μηδαμινό, ασήμαντο σχεδόν, τόσο που δεν σε νοιάζει
κιόλας αν σωθεί ή αν χαθεί. Αν υπήρχε Θεός, τότε θα
έπρεπε να ήταν ανάμεσα στους ανθρώπους. Ανάμε-
σα στους γεωργούς, γεωργός κι αυτός, με την τσάπα

στο χέρι, ή με το δρεπάνι το καλοκαίρι, για να θερίσει
τα στάρια και τα κριθάρια. Ανάμεσα στους βοσκούς,
βοσκός κι αυτός, να σφυρίζει στα πρόβατά του και να
τα συντάσσει πλάι του. Πώς θα μπορούσε να κατα-
λάβει αλλιώς τους ανθρώπους, αν δεν γινόταν άνθρω-
πος, αν δεν ανακατευόταν ανάμεσά τους, αν δεν είχε
συμμετοχή στους κόπους και τους αγώνες τους;

13