Page 12 - Σπίθα - Άνεμος Εκδοτική

ΧΡΗΣΤΟΣ ΦΛΟΥΡΗΣ

τοι γεωργοί να ξεπετρίζουν τις κακοτράχαλες πλα-
γιές του λόφου και πότε έσκαψαν με τα ξινάρια και

τις τσάπες για να φυτέψουν κλήματα κι ελιές, για να
μπορέσουν να σοδιάσουν και να κάμουν ύστερα παι-
διά και οικογένεια. Οι ρίζες τους σε τούτο τον τόπο
ήταν στέρεες κι έφταναν μέχρι το βάθος του χρόνου.
Γι’ αυτούς τους ανθρώπους δεν είχε σημασία αν οι
παππούδες ή οι προπαππούδες τους είχαν έρθει στο
νησί ως κατακτητές. Εκείνοι εδώ είχαν γεννηθεί και ο
τόπος αυτός ήταν ο τόπος τους.
Μόνο στη θρησκεία είχαν κρατήσει την τουρκική

γλώσσα. Αλλά οι περισσότεροι δεν ήταν πια σε θέση
ούτε να διαβάζουν το Κοράνι. Άκουγαν μόνο τους
ιμάμηδες να κάνουν κηρύγματα κατά καιρούς και
να λένε για τον Μεγάλο Προφήτη και την ιερή του
πόλη, τη Μέκκα, και για την υποχρέωσή τους να κρα-
τήσουν ζωντανή την πίστη των προγόνων τους. Έλε-
γαν πως πρέπει να μένουν όσο το δυνατόν σε από-

σταση από τους άπιστους, ώστε να μην παρασυρθούν
και αλλαξοπιστήσουν. Και τους σύναζαν όλους μέσα
στο στενόχωρο καφενείο και τους διάβαζαν το Κο-
ράνι, αναγκασμένοι πολλές φορές να το μεταφρά-
ζουν στα ρωμαίικα προκειμένου το αγράμματο ποί-
μνιό τους να μπορέσει να το καταλάβει.
Άκουγε και ο μικρός Ομέρ τα ιερά λόγια, που δεν
τα πολυκαταλάβαινε: «Στον Αλλάχ ανήκει και η Ανα-
τολή και η Δύση. Σε όποια μεριά και να στρέψετε το

16