Page 10 - «Δυο χειμώνες κι ούτε ένα καλοκαίρι» - Μιχάλης Κατσιμπάρδης - Άνεμος Εκδοτική

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΙΜΠΑΡΔΗΣ

«Να το κάνετε, αν το θέλει τόσο πολύ, να το κάνετε,
ωστόσο πρέπει να το ξέρετε... Θα επιβαρυνθεί η κατάστα-
σή του και η ευθύνη θα είναι δική σας».
«Δηλαδή, γιατρέ, μου λέτε ότι το ταξίδι θα μπορούσε να
του στερήσει λίγες μέρες ζωής;»
«Κανείς δεν το ξέρει με σιγουριά αυτό, αλλά ναι, θα
μπορούσε να είναι κι έτσι».
«Το ταξίδι, όμως, θα του προσθέσει λίγες μέρες χαράς.
Αυτό δεν είναι σημαντικό, γιατρέ;»
Δεν απάντησε. Αυτό δεν τον αφορούσε.
Του το ’χα προτείνει λίγο πριν αρρωστήσει. Αιφνιδια-
στικά, σε άκαιρη στιγμή. Σαν ένα δώρο που του χρωστού-
σα. Ήταν έκπληξη για μένα που τελικά είπε το «ναι», έστω
κι αν είχαν περάσει τρεις μήνες από τότε. Επιτέλους, συμ-
φώνησε, κι αυτό ήταν λυτρωτικό και για τους δύο: γι’ αυ-
τόν, γιατί θα έκανε πράξη επιτέλους την ποθητή επίσκε-
ψη στην Κρήτη, και για μένα, γιατί θα αποτελούσε –θα
έλεγα με διάθεση υπερβολής– την προσωπική μου «σεισά-
χθεια»…

Ο πατέρας μου ο Κωστής (μ’ άρεσε να τον αποκαλώ με
το μικρό του όνομα μόνο μετά τον θάνατο της μάνας μου)
το χάρηκε πολύ ετούτο το ταξίδι. Γυρίσαμε την Κρήτη απ’
άκρου εις άκρον, στη βόρεια και στη νότια πλευρά της, στις
μεγάλες πόλεις και στα έρημα ορεινά χωριά, στα μοναστή-
ρια και στα κάστρα, στο βαθύ φαράγγι και στο πλατύ ορο-
πέδιο. Πήγαμε σχεδόν παντού, ακόμα και στην απόκοσμη
Σπιναλόγκα, μέσα σε λίγες μονάχα μέρες.
Πιο πολύ, όμως, χάρηκε με την Κνωσό· είχε διαβάσει
στη ζωή του τόσα και τόσα για την αρχαιότερη και ενδο-

14