Page 10 - «Οι κόρες της ανάγκης» - Τζίνα Ψάρρη - Άνεμος Εκδοτική

ΤΖΙΝΑ ΨΑΡΡΗ

«Συγγνώμη, δεν ήταν από πρόθεση, ξέρεις τι γίνεται στη
δουλειά. Ποτέ δεν μπορείς να προγραμματίσεις κάτι εκτός
εταιρείας και να είσαι βέβαιος ότι θα είσαι συνεπής. Τώρα
ήρθα, όμως, και περιμένω ν’ ακούσω και την παραμικρή λε-
πτομέρεια».
Πέταξα τα λασπωμένα παπούτσια μου σε μια γωνιά και
χώθηκα στον καναπέ, με ειλικρινή διάθεση να τα μάθω όλα.
Το μόνο που ήξερα ως τότε ήταν: Στάθης, διευθυντής πωλήσε-
ων σε ανταγωνίστρια διαφημιστική, ταξίδι επιβράβευσης των
καλύτερων στην εταιρεία, η Φένια μαζί του. Λιτά, τηλεγραφι-
κά, την παραμονή την αναχώρησής της.
«Ζω εκείνο το είδος της απερίγραπτης ευτυχίας. Γελάς, περ-
πατάς μέσα στη σιωπή, αγγίζεις τυχαία, αποτραβιέσαι, ξαναγ-
γίζεις όχι και τόσο τυχαία, μέσα στο μυαλό σου μια έκρηξη κι
εύχεσαι η στιγμή να κρατήσει για πάντα. Ζεις μόνο το άγιο
Τώρα. Βγάζεις τον καλύτερο εαυτό σου, κι εσύ και ο άλλος.
Όλα ωραία, σαν διαφήμιση. Το κάθε αστείο είναι ξεκαρδιστι-
κό, η κάθε δήλωση σοβαρή, υπάρχεις μόνο εσύ και ο έρωτάς
σου. Κι έπειτα σκοντάφτεις, ο άλλος σκύβει να σε πιάσει, τα
μάτια συναντιούνται και σε φιλάει. Σε ξαναφιλάει και περπα-
τάς σφιχταγκαλιασμένος, δεν τολμάς ν’ ανασάνεις μη τυχόν και
η εκπνοή διαλύσει τη μαγεία. Μετά έρχεται η ώρα του αποχω-
ρισμού στα κρυφά, στη γωνία του σπιτιού, μακριά από τα φώτα
του δρόμου, αλλά μέσα σε υποσχέσεις. Θα μιλήσουμε σε λίγο,
θα συναντηθούμε αύριο, δεν μπορώ να περιμένω ως τότε, συ-
γκίνηση, όλα είναι έρωτας. Περνάς έξω από ένα μαγαζί, είναι
αδύνατον να μην του πάρεις δώρο, εξίσου αδύνατον να περά-
σει ολόκληρη μέρα χωρίς να τον δεις. Μια νύχτα μαζί, όταν την
καταφέρνεις, δεν φτάνει, μετά θες όλο το σαββατοκύριακο. Κι
όταν το πετύχεις κι αυτό, χρειάζεσαι έναν χώρο μόνο για τους
δυο σας, για πάντα...»
Σταμάτησε να μιλά όσο απότομα είχε ξεκινήσει. Δεν χρεια-
ζόταν βέβαια να πει κι άλλα. Μέσα από λίγες μόνο φράσεις είχε

16