Page 14 - «Οι κόρες της ανάγκης» - Τζίνα Ψάρρη - Άνεμος Εκδοτική

ΤΖΙΝΑ ΨΑΡΡΗ

Παρακολουθούσα στενά, ωστόσο, από κοντά από ή λίγο πιο
μακριά, μάθαινα και την πιο μικρή λεπτομέρεια. Με είχε κυρι-
εύσει μια αόριστη αίσθηση διαύγειας, σε αντίθεση με το δικό της
ακατέργαστο και ολοκληρωτικά αθώο ένστικτο. Δεν είναι ότι
δεν την εμπιστευόμουν, ούτε υποτιμούσα τη νοημοσύνη της. Εί-
ναι που υπερεκτιμούσα την καλοσύνη που είχε κατακυριεύσει
το κάθε της κύτταρο. Εγώ τη δική της, η Φένια πάντων των έμ-
βιων –και άβιων, όσο το καλοσκέφτομαι– όντων ανεξαιρέτως.
Τώρα πια το σπίτι της ήταν αλλού και είχα συμφωνήσει να
τους βοηθήσω στη μετακόμιση. Το είχα αποδεχτεί λίγο κακό-
κεφα και αυτή μου η δυσθυμία με οδήγησε σε μια διεστραμμέ-
νη σκέψη: αν της πήγαινα τις φωτογραφίες της, ίσως να κατα-
λάβαινε το αμετάκλητο της απόφασής της πριν να είναι αργά.
Δεν είναι ότι ζήλευα, καθόλου μάλιστα. Αντίθετα, χαιρόμουν με
τη χαρά της. Ένας μικρός διαβολάκος με κέντριζε, υπενθυμίζο-
ντάς μου συνεχώς ότι, αφού η Φένια άλλαζε προτεραιότητες,
το σπάνιο δέσιμό μας θα ερχόταν αναγκαστικά σε δεύτερη μοί-
ρα. Ήθελα να είναι σίγουρη ότι τώρα ήταν η σωστή ώρα για να
συμβεί αυτό, ότι αυτός ο Στάθης ήταν η σωστή επιλογή.
Είχα άπλετο χρόνο για ξόδεμα κι έτσι είπα να σεργιανίσω
λίγο σε παλιές ιστορίες. Έμεινα να ξεδιαλέγω φωτογραφίες για
ώρες. Κανονικά, ακόμα και σήμερα, όσες απαθανατίζουν επί-
σημες περιστάσεις δεν μου αρέσουν. Δείχνουν με απόλυτη πι-
στότητα ένα γεγονός, στην πραγματικότητα όμως δεν περιέ-
χουν καμιά ένδειξη για το τι σκέφτονται οι άνθρωποι που απει-
κονίζονται σ’ αυτές στητοί και άκαμπτοι. Υπάρχουν δύο εκ-
δοχές σε τέτοιου είδους φωτογραφίες: η επίσημη και η αυθε-
ντική. Παρατηρούσα τη Φένια να στέκεται δίπλα στον Στάθη
στο προαύλιο μιας εκκλησίας, στον γάμο ενός συναδέλφου του.
Την ύπαρξή του στη ζωή της βέβαια την έμαθα πολύ αργότερα,
όπως και το γεγονός ότι εκείνη η φωτογραφία είχε τραβηχτεί λί-
γες ώρες μετά τον πρώτο σοβαρό τους καβγά. Είχα δίκιο λοι-

20